-
1 silva
silva -
2 silva
silva -
3 silva
silva (less correctly sylva), ae (old gen. silvaï;I.silua as trisyl.,
Hor. C. 1, 23, 4; id. Epod. 13, 2; cf. Prisc. p. 546 P.), f. [cf. Gr. hulê],, a wood, forest, woodland (syn.: saltus, nemus, lucus).Lit.: (lupus) Conicit in silvam sese, Enn. ap. Non. 378, 19 (Ann. v. 75 Vahl.): omne sonabat Arbustum fremitu silvaï frondosaï, id. ap. Macr. S. 6, 2 (Ann. v. 197 ib.):B.(ignes) Conficerent silvas,
Lucr. 1, 906:per silvas profundas,
id. 5, 41; so id. 5, 992:densa et aspera,
Cic. Att. 12, 15; id. Div. 1, 50, 114:(Ancus Marcius) silvas maritimas omnes publicavit,
id. Rep. 2, 18, 33:rursus ex silvā in nostros impetum facerent,
Caes. B. G. 2, 19:Caesar silvas caedere instituit,
id. ib. 3, 29:juga coepta movere Silvarum,
Verg. A. 6, 257:dea silvarum,
i. e. Diana, Ov. M. 3, 163; cf.:silvarum numina, Fauni Et Satyri fratres,
id. ib. 6, 392:nemorosis abdita silvis,
id. ib. 10, 687:stabula silvis obscura vetustis,
id. ib. 6, 521:gloria silvarum pinus,
Stat. S. 5, 1, 151:formidolosae,
Hor. Epod. 5, 55:salubres,
id. Ep. 1, 4, 4:virentes,
Cat. 34, 10:Silvius, casu quodam in silvis natus,
Liv. 1, 3, 6.—Transf.1.A plantation of trees, an orchard, a grove; a growth or crop of other plants, bush, foliage, etc. (mostly poet. and in post-Aug. prose):2.signa in silvā disposita,
Cic. Verr. 2, 1, 19, § 51:domūs amoenitas silvā constabat,
Nep. Att. 13, 2; Sen. Ep. 86, 3; cf.:inter silvas Academi quaerere verum,
Hor. Ep. 2, 2, 45:tristis lupini Sustuleris fragiles calamos silvamque sonantem,
Verg. G. 1, 76; 1, 152; 2, 310; 4, 273; Ov. M. 1, 346; 3, 80; 12, 352; Grat. Cyneg. 47; Col. 7, 9, 7 al.:i. q. frondes,
foliage, Ov. M. 7, 242:congeries silvae,
of wood, id. ib. 9, 235.—In plur., trees ( poet.):II.nemus omne intendat vertice silvas,
Prop. 1, 14, 5:silvarum aliae pressos propaginis arcus Exspectant,
Verg. G. 2, 26:fractis obtendunt limina silvis,
Stat. Th. 2, 248; cf. Luc. 2, 409; 4, 525:bracchia silvarum,
Stat. Th. 1, 362; id. S. 4, 3, 79; 3, 3, 98; Sen. Oedip. 542.—Trop., a crowded mass, abundance or quantity (class.;in Cic. sometimes with quasi): omnis ubertas et quasi silva dicendi ducta ab illis (Academicis) est,
Cic. Or. 3, 12; cf. id. ib. 41, 139:silvae satis ad rem,
Plaut. Mil. 4, 4, 18:silva rerum, sententiarumque,
Cic. de Or. 3, 26, 103:silva virtutum et vitiorum,
id. ib. 3, 30, 118:silva observationum sermonis antiqui,
Suet. Gram. 24 fin. — Poet.: immanis, an immense forest (of darts), Verg. A. 10, 887; cf.: densam ferens in pectore silvam, a forest (of darts), Luc. 6, 205 Cort.:horrida siccae Silva comae,
a bristling forest, Juv. 9, 13: Silva, as the title of a book; cf. Gell. Noct. Att. praef. § 6; Quint. 10, 3, 17.—So the Silvae of Statius. -
4 silva
silva (weniger gut sylva), ae, f., die Holzung, das Holz, die Waldung, der Wald, Forst, I) eig. u. meton.: 1) eig.: a) übh.: s. densa, Cic.: s. caedua, Scrippt. r. r. u.a., Ggstz. incidua, Ov.: laurea, Lorbeerwald, Varro LL.: pinea, Verg. u. Sil.: tonsilis, Sen.: turis et balsami silvae, Flor.: nemora silvaeque, Cic.: silvae et saltus (Ggstz. campi), Tac.: silvae publicae, Staatsforsten, Liv.: silvarum dea, Diana, Ov.: silvarum numina, Faune u. Satyrn, Ov.: montes vestiti frequentibus silvis sunt, Liv.: silvam caedere, Caes.: silvas decīdere Plin. – b) der angelegte Wald, der Park, signa in silva disposita, Cic. II. Verr. 1, 51: domus amoenitas non aedificio sed silvā constabat, Nep. Att. 13, 2: murus circumdatus silvae, Sen. ep. 86, 3. – 2) meton., alles das, woraus der Wald besteht: a) v. einer Menge Sträucher od. Pflanzen, Buschwerk, Gestrüpp, Verg. u. Colum. – b) bei Dichtern oft = Waldbäume u. übh. Baum od. Bäume, Verg. u. Ov. – II) übtr.: 1) wie Wald = eine dichtgedrängte Menge, -Fülle, a) (mehr poet.) übh.: immanem aerato circum fert tegmine silvam, einen gewaltigen Wald von ragenden Speeren, Verg.: densam ferens in pectore silvam, einen Wald von Geschossen, Lucan.: horrida siccae silva comae, Iuven. – b) ein reiches, noch unbenutztes Material, ein reicher, noch unbenutzter Stoff od. Vorrat, dolorum (Listen), Plaut.: virtutum et vitiorum, Cic. – bes. v. Redestoff (s. Piderit Cic. or. 12), silva rerum, Cic.: omnis ubertas et quasi silva dicendi, und gleichsam Baumaterial, Cic.: quaedam silva atque materia universa omnium argumentationum, Cic.: dah. als Titel von Schriften (wegen der Mannigfaltigkeit des Stoffes), Gell. praef. § 5 u. 6. Suet. gr. 24 extr. Suet. vit. Lucan. extr. p. 78 Reiff. – aber auch = noch ungeordnete Masse, Quint. 10, 3, 17. – 2) die Wildnis = das weltliche Leben, Commodian. apol. 600; instr. 1, 25, 3. – / siluae dreisilbig, st. silvae, Hor. carm. 1, 23, 4; epod. 13, 2; vgl. Prisc 1, 21. – arch. Genet. silvai, Plaut. mil. 1154.
-
5 silva
silva (weniger gut sylva), ae, f., die Holzung, das Holz, die Waldung, der Wald, Forst, I) eig. u. meton.: 1) eig.: a) übh.: s. densa, Cic.: s. caedua, Scrippt. r. r. u.a., Ggstz. incidua, Ov.: laurea, Lorbeerwald, Varro LL.: pinea, Verg. u. Sil.: tonsilis, Sen.: turis et balsami silvae, Flor.: nemora silvaeque, Cic.: silvae et saltus (Ggstz. campi), Tac.: silvae publicae, Staatsforsten, Liv.: silvarum dea, Diana, Ov.: silvarum numina, Faune u. Satyrn, Ov.: montes vestiti frequentibus silvis sunt, Liv.: silvam caedere, Caes.: silvas decīdere Plin. – b) der angelegte Wald, der Park, signa in silva disposita, Cic. II. Verr. 1, 51: domus amoenitas non aedificio sed silvā constabat, Nep. Att. 13, 2: murus circumdatus silvae, Sen. ep. 86, 3. – 2) meton., alles das, woraus der Wald besteht: a) v. einer Menge Sträucher od. Pflanzen, Buschwerk, Gestrüpp, Verg. u. Colum. – b) bei Dichtern oft = Waldbäume u. übh. Baum od. Bäume, Verg. u. Ov. – II) übtr.: 1) wie Wald = eine dichtgedrängte Menge, -Fülle, a) (mehr poet.) übh.: immanem aerato circum fert tegmine silvam, einen gewaltigen Wald von ragenden Speeren, Verg.: densam ferens in pectore silvam, einen Wald von Geschossen, Lucan.: horrida siccae silva comae, Iuven. – b) ein reiches, noch unbenutztes Material, ein reicher, noch unbenutzter Stoff od. Vorrat, dolo-————rum (Listen), Plaut.: virtutum et vitiorum, Cic. – bes. v. Redestoff (s. Piderit Cic. or. 12), silva rerum, Cic.: omnis ubertas et quasi silva dicendi, und gleichsam Baumaterial, Cic.: quaedam silva atque materia universa omnium argumentationum, Cic.: dah. als Titel von Schriften (wegen der Mannigfaltigkeit des Stoffes), Gell. praef. § 5 u. 6. Suet. gr. 24 extr. Suet. vit. Lucan. extr. p. 78 Reiff. – aber auch = noch ungeordnete Masse, Quint. 10, 3, 17. – 2) die Wildnis = das weltliche Leben, Commodian. apol. 600; instr. 1, 25, 3. – ⇒ siluae dreisilbig, st. silvae, Hor. carm. 1, 23, 4; epod. 13, 2; vgl. Prisc 1, 21. – arch. Genet. silvai, Plaut. mil. 1154. -
6 silva
silva (not sylva; poet. silua, trisyl., H.), ae, f [2 SER-], a wood, forest, woodland: silvae publicae: genus hominum in silvis dissipatum: ex silvā in nostros impetum facere, Cs.: silvarum potens Diana, H.: dea silvarum, O.: nemorosis abdita silvis, O.: salubres, H.: in silvis natus, L.— A plantation of trees, orchard, grove, crop, bush, foliage: signa in silvā disposita: domūs amoenitas silvā constabat, N.: inter silvas Academi quaerere verum, H.: sonans, V.: (aras) silvā incinxit agresti, foliage, O.: Congeries silvae, of wood, O.— Trees (poet.): Silvarum aliae pressos propaginis arcūs Exspectant, V.: nudata cacumina silvae Ostendunt, i. e. above the water, O.—Fig., a crowd, mass, abundance, quantity, supply, material: ubertas et quasi silva dicendi: rerum ac sententiarum. —Poet.: Immanis, a vast forest (of darts), V.: horrida siccae comae, a bristling forest, Iu.* * *wood, forest (sylvan) -
7 silva
silva silva, ae f лес -
8 silva
-
9 silva
-
10 silva
silva, ae, f., wood, Jas. 3:5.* -
11 silva
silva лес; лесная растительностьEnglish-Russian dictionary of biology and biotechnology > silva
-
12 silva
ae f.1) лес (densa C; pinae V, Sil)silvarum dea O — Diana2) парк, сад (signa in silva disposĭta C; inter silvas Acadēmi H)3) тж. pl. растения, деревья ( virĭdem ab humo silvam convellere V)4) множество, обилие, масса ( rerum sententiarumque C)5) материал, материя (s. atque materia omnium argumentationum C)6) черновые записи, черновик (materiam, quam ex tempore scribunt,... silvam vocant Q) -
13 silva
s.1 Silva.2 Silva, nombre propio. -
14 silva
plural silvas, silvae [sílva, -vi:]nounbotany gozd, gozdne rastline; opis gozda -
15 Silva
(Surnames) Silva /ˈsɪlvə/ -
16 SILVA
[N]SILVA (-AE) (F)SYLVA (-AE) (F)LIGNUM (-I) (N) -
17 silva
-
18 silva
[ʹsılvə] nлес, лесной покров (региона, страны) -
19 silva
f1) наброски, заметки2) сильва; стих, сочетающий различные размеры3) сборник стихов, написанных различными размерами4) уст. см. selva -
20 silva
См. также в других словарях:
Silva — (lat. silva „Wald“) steht für: Silva (Familienname), einen Familiennamen Silva (Adelsgeschlecht), eine der ältesten portugiesischen Adelsfamilien Silva (spanische Literaturwissenschaft), eine Gedichtform in der Literaturwissenschaft Silva Verlag … Deutsch Wikipedia
silvă — SÍLVĂ, silve, s.f. (Rar) Pădure. – Din lat. silva. Trimis de dante, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 PUIUL SÍLVEI s. v. vasilcă. Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Sinonime SÍLVĂ s. v. codru, pădure. Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Sino … Dicționar Român
Silva 17 — (Трапани,Италия) Категория отеля: Адрес: Via Silva 17, 91100 Трапани, Италия … Каталог отелей
SILVA (J. A.) — SILVA JOSÉ ASUNCIÓN (1865 1896) Poète colombien, José Asunción Silva a exercé une grande influence sur la littérature de son pays: il assure une transition entre le postromantisme et le modernisme. Silva avait connu à Paris Verlaine et Mallarmé,… … Encyclopédie Universelle
silva — (Del lat. silva, selva). 1. f. Colección de varias materias o temas, escritos sin método ni orden. 2. Combinación métrica, no estrófica, en la que alternan libremente versos heptasílabos y endecasílabos. 3. Composición poética escrita en silva. 4 … Diccionario de la lengua española
Silva [2] — Silva, 1) Antonio José da, genannt O Juden (»der Jude«), portug. Bühnendichter, geb. 8. Mai 1705 in Rio de Janeiro als Sohn eines getauften Juden, gest. 19. Okt. 1739, studierte in Coimbra Rechtswissenschaft, widmete sich dann der… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Silva — Nom portugais ou espagnol. Voir Da Silva … Noms de famille
silva — s. f. 1. [Botânica] Nome de vários arbustos rosáceos (Rubus, Lin.), especialmente da silva das amoras. 2. Composição lírica (própria da poesia castelhana) em que o verso de dez sílabas alterna com o de seis sem rima certa e regular, admitindo… … Dicionário da Língua Portuguesa
Silva — (izg. sȋlva), António José da (1705 1739) DEFINICIJA portugalski komediograf, pokršteni Židov; kao pravnik borio se protiv progona Židova, inkvizicija ga spalila na lomači … Hrvatski jezični portal
Silva — Sil va, n.; pl. E. {Silvas}, L. {Silvae}. [L., properly, a wood, forest.] [Written also {sylva}.] (Bot.) (a) The forest trees of a region or country, considered collectively. (b) A description or history of the forest trees of a country. [1913… … The Collaborative International Dictionary of English
Silva [1] — Silva (lat.), 1) Garten, Baumgarten; 2) Wald, große, mit Laub u. Nadelholz bewachsene Strecke; 3) Waldgebirge; daher: S. Arsĭa (s. Arsia 3), S. Ciminia (s. Ciminius 1), S. Gallinaria, S. Hercynia S. malitiōsa (s.d. a.) u.a. Auch zur Bezeichnung… … Pierer's Universal-Lexikon